Analiza według NEN (Buismann, Ladd)
Metoda ta oblicza osiadanie pierwotne i wtórne. W obliczeniach, metoda uwzględnia grunty przekonsolidowane i rozróżnia dwa możliwe przypadki:
- Suma bieżącego, pionowego naprężenia efektywnego w gruncie i naprężenie na skutek zewnętrznego obciążenia jest mniejsza niż ciśnienie przed konsolidacją, a zatem tylko dodatkowe obciążenie jest rozważane.
- Suma bieżącego, pionowego naprężenia efektywnego w gruncie i naprężenie na skutek zewnętrznego obciążenia jest większa niż ciśnienie przed konsolidacją, a zatem tylko podstawowa konsolidacja jest ponownie ustawiana. Pierwotne osiadanie jest wówczas większe w porównaniu do pierwszego przypadku.
Pierwotne osiadanie
Pierwotne osiadanie itej warstwy przekonsolidowanego gruntu (OCR > 1) jest wyznaczane z:
dla: σor + σz ≤ σp (suma bieżących naprężeń pionowych i jej przyrost jest mniejsza niż ciśnienie przed konsolidacją):
dla: σor + σz > σp (suma bieżących naprężeń pionowych i jej przyrost jest większa niż ciśnienie przed konsolidacją):
gdzie: | σor,i | - | pionowa składowa początkowego naprężenia geostatycznego w środku itej warstwy |
σz,i | - | pionowa składowa przyrostu naprężenia (np. naprężenia na skutek obciążenia konstrukcji) powodującego osiadanie warstwy | |
σp,i | - | ciśnienie przed konsolidacją w itej warstwie | |
e0 | - | początkowy wskaźnik porowatości | |
hi | - | miąższość itej warstwy | |
Cc,i | - | wskaźnik ściśliwości w itej warstwie | |
Cr,i | - | wskaźnik ściśliwości wtórnej w itej warstwie |
Pierwotne osiadanie itej warstwy normalnie skonsolidowanego gruntu (OCR = 1) wynosi:
gdzie: | σor,i | - | pionowa składowa początkowego naprężenia geostatycznego w środku itej warstwy |
σz,i | - | pionowa składowa przyrostu naprężenia (np. naprężenia na skutek obciążenia konstrukcji) łączenie ze ściskaniem warstwy | |
eo | - | początkowy wskaźnik porowatości | |
hi | - | miąższość itej warstwy | |
Cc,i | - | wskażnik ściskania w itej warstwie |
Wtórne osiadanie
Wtórne osiadanie itej warstwy przyjmuje postać:
dla: σor + σz ≤ σp (suma bieżących naprężeń pionowych i jej przyrost jest mniejsza niż ciśnienie przed konsolidacją):
pro σor + σz > σp (suma bieżących naprężeń pionowych i jej przyrost jest większa niż ciśnienie przed konsolidacją):
gdzie: | hi | - | miąższość itej warstwy |
Cαr,i | - | wskaźnik ściśliwości wtórnej poniżej parcia prekonsolidacji the ith layer | |
Cα | - | wskaźnik ściśliwości wtórnej w itej warstwie | |
tp | - | czas do zakończenia podstawowej konsolidacji | |
ts | - | czas wymagany dla osiadania wtórnego |
jeżeli określimy wartość wskaźnika prekonsolidacji ściśliwości wtórnej taką samą jak dla wskaźnika ściśliwości wtórnj, wówczas program nie uwzględni efektu parcia prekonsolidacyjnego w obliczeniach osiadania wtórnego.
Literatura:
Netherlandish standard NEN6740, 1991, Geotechniek TGB1990 Basisen en belastingen, Nederlands normalisatie-Institut