Minimalne parcie do wymiarowania
Podczas obliczania wielkości oraz rozkładu parć gruntu bardzo ciężko jest określić proporcje poszczególnych efektów. Sytuacja ta prowadzi do niepewności w wyznaczaniu wykresu obciążeń parć ziemi. W rzeczywistości, istnieje konieczność zastosowania w projekcie najbardziej niekorzystnego rozkładu, aby zapewnić bezpieczeństwo konstrukcji. Na przykład, w przypadku konstrukcji kotwowych w gruntach spoistych, przy stosowaniu rozsądnych wartości parametrów wytrzymałości gruntu wzdłuż całej konstrukcji mogą wystąpić naprężenia rozciągające w górnej części konstrukcji - patrz rysunek. Takie naprężenia rozciągające nie mogą jednak wywierać nacisku na konstrukcję ścianki (wskutek oddzielenie gruntu przez technologię budowy, izolacja i odwodnienie warstwy). W celu zapewnienia bezpiecznej konstrukcji ścianki szczególnie w miejscach pod powierzchnią gruntu, gdzie naprężenia rozciągające powstają podczas obliczeń czynnego parcia gruntu, program oferuje możliwość użycia opcji "Minimalnego parcia do wymiarowania" w analizie.
W celu wyznaczenia minimalnego parcia do wymiarowania, program stosuje alternatywny współczynnik Ka = 0,2 dla warstw gruntów spoistych jako minimalną wartość współczynnika czynnego parcia gruntu. Dlatego, zapewnia się, że wartość obliczonego czynnego parcia gruntu nie spadnie poniżej 20% parcia pionowego (Ka ≥ 0,2) - patrz rysunek. Zastosowanie minimalnego parcia do wymiarowania zakłada na przykład możliwość zwiększenia parcia bocznego na skutek wypełnienia wodą deszczowa przekroju za konstrukcją ścianki. Jeżeli opcja minimalnego parcia do wymiarowania nie jest wybrana, wówczas program zakłada po prostu przerwanie naprężenia (Ka ≥ 0).
Minimalne parcie do wymiarowania