Mohr-Coulomb (MC)
Model ten wymaga zdefiniowania następujących parametrów: moduł odkształcenia E, współczynnik Poissona, kąt tarcia wewnętrznego i spójność. Dwa ostatnie parametry służą do określenia warunku plastyczności. Do zapisu równań konstytutywnych wykorzystuje się efektywne parametry kąta tarcia wewnętrznego φef i spójności cef. Należy również zdefiniować kąt dylatancji.
Powierzchnia plastyczności Mohra-Coulomba może być również definiowana za pomocą trzech funkcji granicznych, które nakreślają w przestrzeni naprężeń głównych nieregularny ostrosłup o podstawie równobocznego lecz różnokątnego sześcioboku. Projekcje tej powierzchni plastyczności na płaszczyznę dewiatorową i południkową (meridian) przedstawiono na Rysunku. Na Rysunku widać wyraźnie (część a), że funkcja plastyczności MC posiada wierzchołki, co może powodować pewne komplikacje w zastosowaniu tego modelu w metodzie elementów skończonych. Z drugiej strony, zaletą jest to, iż na tym modelu opiera się tradycyjna mechanika gruntów i częściowo mechanika skał.
Projekcja powierzchni plastyczności na: (a) płaszczyznę dewiatorową, (b) płaszczyznę południkową