Parametry stanów obciążeniowych
W oknie dialogowym "Nowy stan obciążeniowy" definiowane są następujące parametry:
Identyfikator stanu obciążeniowego
Identyfikator stanu obciążeniowego, złożony z numeru stanu obciążeniowego i członu literowego, wyświetlany jest przed polem wprowadzania nazwy stanu obciążeniowego. Człon literowy zależy od rodzaju stanu obciążeniowego:
G | - | obciążenie stałe |
Q | - | obciążenie zmienne |
A | - | obciążenie wyjątkowe |
Identyfikator stanu obciążeniowego jest stosowany głównie w wydrukach kombinacji.
Kod stanu obciążeniowego
Kod stanu obciążeniowego określa jakie obciążenie, można dla tego stanu zdefiniować. Dostępne są następujące opcje:
Ciężar własny | - | W tym stanie obciążeniowym obciążenie reprezentuje ciężar własny konstrukcji i jest ono automatycznie generowane przez program. Dla każdego zadania można przypisać tylko jeden stan obciążeniowy z tym kodem. |
Siłowe | - | Dla stanu obciążeniowego oznaczonego tym kodem można zdefiniować dowolny rodzaj obciążeń od siłowych (siły, momenty). Liczba stanów obciążeniowych tego typu nie jest ograniczona. |
Typ obciążenia
Określa charakter stanu obciążeniowego w oparciu o ich zmienność w czasie. Wybór konkretnego typu obciążenia odbywa się z wykorzystaniem klasyfikacji zawartej w normie EN 1990, art. 4.1.1.
Współczynniki obciążenia
Program umożliwia zdefiniowanie częściowego współczynnika obciążenia γf. Współczynnik uwzględnia niekorzystne odstępstwa obciążeń od wartości reprezentatywnych. W przypadku obciążeń stałych należy zdefiniować inne wartości dla oddziaływania korzystnego (γf, inf) i niekorzystnego (γf, sup) w kombinacji. Przy definiowaniu obciążenia według normy EN 1990 domyślne wartości współczynników pobierane są z tabeli A1.2(B).
Kategoria
Klasyfikacja stanów obciążeniowych na kategorie odpowiada klasyfikacji obciążeń wg tabeli A1.1 zamieszczonej w normie EN 1990. Na tej podstawie, różnym stanom obciążeniowym przypisywane są współczynniki kombinacyjne ψ0, ψ1 i ψ2. Kategoria "definiowanie użytkownika" pozwala na definiowanie własnych wartości tych współczynników. Wybór kategorii jest możliwy tylko dla stanów obciążeniowych definiowanych zgodnie z normą EN 1990 (wyboru normy dokonuje się w zakładce "Materiały i normy").
Współczynniki kombinacyjne
Podstawowe wartości współczynników do tworzenia kombinacji wynikają z normy EN 1990 i zależą od kategorii stanu obciążeniowego. Po wybraniu definiowania użytkownika można wprowadzać własne wartości tych współczynników. Do tworzenia kombinacji używane są następujące współczynniki:
ξ | - | Współczynnik redukcji obciążeń stałych w kombinacji alternatywnej - współczynnik jest przypisywany do wszystkich obciążeń stałych i stosowany przy tworzeniu alternatywnych kombinacji dla stanu granicznego nośności (kombinacja do relacji 6.10.b, norma EN 1990). |
ψ0 | - | Współczynnik dla wartości kombinacyjnej - współczynnik dla obciążeń zmiennych; stosowany przy tworzeniu kombinacji zarówno nośności, jak i stanów granicznych użytkowania. |
ψ1 | - | Współczynnik dla wartości częstej - współczynnik dla obciążeń zmiennych; stosowany przy tworzeniu kombinacji przypadkowych i kombinacji dla stanów granicznych użytkowania. |
ψ2 | Współczynnik dla wartości quasi-stałej - współczynnik dla obciążeń zmiennych; stosowany przy tworzeniu kombinacji przypadkowych i kombinacji dla stanów granicznych użytkowania. |
Współczynniki kombinacyjne są dostępne tylko dla stanów obciążeniowych definiowanych zgodnie z normą EN 1990 (wyboru normy dokonuje się w ramce "Metody obliczeń").
Okno dialogowe "Nowy stan obciążeniowy"