Analiza osiadania prekonsolidowanych piasków i pyłów
Jeżeli końcowe naprężenie w gruncie przekracza parcie prekonsolidacyjne (σor + σz > σp), wówczas osiadanie podłoża warstwowego wyznacza się z następującego wzoru:
gdzie: | σor,i | - | pionowa składowa naprężenia geostatycznego w środku itej warstwy |
σp,i | - | parcie prekonsolidacyjne w itej warstwie | |
σz,i | - | pionowa składowa przyrostu naprężenia (np. naprężenie na skutek obciążenia konstrukcji) łącznie ze ściskaniem warstwy | |
mi | - | moduł Janbu w itej warstwie | |
mr,i | - | moduł Janbu dekompresji w itej warstwie | |
hi | - | miąższość itej warstwy |
Jeżeli naprężenie na skutek obciążenia nie powoduje, że końcowe naprężenie przekracza parcia prekonsolidacyjne (σor + σz ≤ σp), istnieje wówczas możliwość przyjęcia następujących postaci równań w celu obliczenia osiadania gruntu warstwowego lub podłoża ilastego:
gdzie: | σor,i | - | pionowa składowa naprężenia geostatycznego w środku itej warstwy |
σp,i | - | parcie prekonsolidacyjne w itej warstwie | |
σz,i | - | pionowa składowa przyrostu naprężenia (np. naprężenie na skutek obciążenia konstrukcji) łącznie ze ściskaniem warstwy | |
mr,i | - | moduł Janbu dekompresji w itej warstwie | |
hi | - | miąższość itej warstwy |